Samræður við Guð

 

Ég var að horfa á myndina sem byggð er á bókinni "Samræður við Guð". Hef ekki lesið bókina enn en mun gera það. Þessi mynd vakti mig heilmikið til umhugsunar.

Við sköpum okkar eigin hamingju. Hver er sinnar gæfu smiður.

Að sama skapi þá eru málin ekki svo einföld að þeir sem farið hafa halloka í lífinu hafi valið sér það hlutskipti eða hafi á vísvitandi hátt skapað sér það. Teljið þið líklegt að fólk vakni einn daginn og segist ætla að verða eiturlyfjaneytendur, útigangsmenn eða vændiskonur? Teljið þið líklegt að innbrotsmaður sé það fyrsta sem komi upp í hugann á barni sem spurt er hvað það ætlar að verða þegar það verður stórt?

Mitt svar er nei. Við komum misvel útbúin í þetta líf. Við fáum misfrjósaman jarðveg að spretta í. Fyrir sum skín sólin meira og minna allan tímann en fyrir aðra kemur hvert haglélið á fætur öðru og eyðileggur uppskeruna.

Við vitum sjaldnast hvað annað fólk hefur farið í gegnum. Hvað það er að takast á við. Hvað það er að hugsa. Við vitum ekki hvað það er sem liggur að baki.

Þegar við sjáum útigangsmann sitja á bekknum á Austurvelli þá er auðveldast að hugsa "Aumingja þessi, voðalega hefur hann farið illa með líf sitt" eða annað í þeim dúr. En málið er það að við vitum bara ekkert um það hvort þessi einstaklingur beri fulla ábyrgð á því að hafa farið svona með sitt líf. Það gæti margt spilað inn í. Því tel ég að við eigum að sýna hverju öðru samhygð og kærleika. Af því við sjálf gætum líka setið á bekknum og þá myndum við óska þess að einhver skildi okkur, virti okkur sem manneskjur. Því við erum öll jöfn þegar við komum í þennan heim og þegar við yfirgefum hann. Við förum bara misjafnar leiðir og lendum í mismiklum þyrnum en það gerir þann sem keyrir framhjá bekknum á Benz jeppa ekki að betri manni en þeim sem situr heimilislaus á bekknum. Því gæti einmitt verið alveg öfugt farið. Hann er ríkari efnislega. Annað vitum við ekki (nema jeppinn sé á lánum...).

Hin hliðin á peningnum er hins vegar sú að lendum við í ógöngum í lífinu þá mæðir það mest á okkur sjálfum hvernig við tökumst á við vandann. Við eigum alltaf val. Og við erum alltaf upp á samhygð og stuðning annarra komin til þess að komast í gegnum skaflana.  En við verðum að taka skrefið. Guð hjálpar þeim sem hjálpa sér sjálfir. Eitthvað veldur því að þeir sem ekki ná í gegnum skaflana leggja ekki af stað eða geta ekki tekið skrefið. Hafa kannski reynt en lent á of mörgum veggjum og gefist upp. Við vitum það ekki. En við skulum ekki dæma það sem við vitum ekki. Og við skulum virða alla sem þær verðugu manneskjur sem þær eiga skilið að vera. Öll eigum við okkar rétt og öll höfum við eitthvað mikilvægt hlutverk í þessu lífi. Við berum sameiginlega ábyrgð á hverju öðru í þessu lífi. Við verðum ríkari sjálf af því að vera til staðar fyrir þann sem á þarf að halda.

Við skulum ekki dæma bókina eftir kápunni. Ekki nema vita innihaldið og hvernig hún endar.

Lifið heil.

Athugasemdir

[Linda (IP-tala skráð) 25.7.2010 kl. 23:26]

Yndisleg skrif frá yndislegri konu:*

[Tryggvi (IP-tala skráð) 26.7.2010 kl. 13:54]

Mikið rétt hjá þér Kidda. Fólk byrjar ekki á sama stað þegar það kemur til vits og ára. En sömu kröfur eru settar af samfélaginu til að funkera til allra sem eru að byrja að fóta sig í lífinu. Það er ekki sangjarnt. Það sem meira er að fólk sem hefur lent í erfiðleikum í bernsku eru oft einstaklingarnir sem fá minnstan stuðningin frá fjölskydlu og vinum. Einfaldlega vegna þess að fjölskylduaðstæður eru þannig. Þess vegna ætti samfélagið að veita þann stuðning sem þessir einstaklingar þurfa stuðning sem þeir hafa kannski aldrei fengið. Við erum samfélagið og þar er vöntun á umburðalindi.

Ég vissi ekki að það hafi verið gerð mynd um þessa bók, en ég las þessa bók fyrir ca 10 árum og innihald hennar hefur breytt því hvernig ég lifi lífinu. Hún oppnaði fyrir mér dyr sem ég er mjög þakklátur fyrir að hafa opnað og gefið séns. Ég er minnar gæfu smiður í dag :)

Mæli með henni

[Auður (IP-tala skráð) 27.7.2010 kl. 11:59]

Horfði á þessa mynd einnig fyrir 2 dögum, ég er enn að hugsa um hana. Þarf greinilega að glugga eitthvaði í bókina einnig, því mér fannst þetta svo frábær mynd. Við erum öll að kljást við eitthvað í lífinu, bara í mismiklu magni.