Á meðan fæturnir bera mig

Ég var ein þeirra sem var þess heiðurs aðnjótandi að hlaupa smá spöl með þessum magnaða hópi í gær.

Þrátt fyrir áhuga fjölmiðla á átakinu hefði ég alveg viljað sjá enn meiri umfjöllun um þetta stórkostlega afrek. Það er með ólíkindum að hlaupa meira en hálfmaraþon á dag í 15 samfellda daga! Einstaklingar sem eru ekki öll þaulreyndir maraþonhlauparar heldur færa fjöll með einbeittum viljanum einum saman, innblásnum af mikilli lífsreynslu. Vona að þau verði fengin til þess að mæta í Kastljós og/eða Ísland í dag til að segja þjóðinni frá afrekinu.

Hvers vegna? Jú, vegna þess að það eru svona einstaklingar sem hrífa fólk með sér. Þau hrífa mann með sér til þess að hafa óbilandi trú á eigin getu, sýna kjark, dug og þor því við erum þannig gerð að með rétta hugarfarinu þá getum við nánast allt sem við ætlum okkur. 

Það er mun heilbrigðara fyrir íslenska þjóð að fá miðlun af slíku efni en endalausum leiðindamálum tengdum hinni hliðinni á peningnum, þeirri ömurlegu mannlegu tilveru sem snýst um stjórnlausa græðgi, spillingu og jafnvel hrylling. 

Fólk sem hefur lent í þeirri reynslu að takast á við erfið veikindi hjá barni sínu hefur að mínu mati mjög líklega öðlast aðra vídd í þessu lífi. Þau hafa áttað sig betur en margir aðrir á því hvað skiptir máli hér á jörðu og sú viska hreinlega skein í gegn um þennan hóp og skín í gegn um það efni sem finna má á síðunni þeirra Á meðan fæturnir bera mig 

Mig langar til þess að nota tækifærið og senda hópnum mínar bestu heillaóskir um frábæran árangur. Með átaki ykkar hafið þið gert heiminn að aðeins betri stað.

Að lokum hvet ég alla þá sem ekki hafa nú þegar lagt verkefninu fjárhagslega lið að láta það sem hver og einn getur af hendi rakna. Það munar um hvern þúsundkallinn og þessi hópur er svo sannarlega búinn að vinna fyrir glæsilegum áheitum!

 

Nálgast lokatakmarkið