Skjól fyrir storminum og gimsteinar lífsins

Rokið sem bylur á glugganum mínum núna og sumarblómunum á svölunum minnir mig á það hversu skjótt veður getur skipast í lofti. Einn daginn skín sólin á sumardegi en skyndilega dregur ský fyrir, rignir og hvessir upp úr öllu.

Ekki er þessu ólíkt farið í lífi hvers og eins. Allt getur leikið í lyndi en svo skyndilega getur eitthvað gerst sem breytir öllu og tekur hið daglega lif alveg úr skorðum og samhengi.

Stundum verðum við fyrir reynslu sem minnir okkur á þetta.

Við slíka upplifun er maður áminntur svo ákveðið um það sem maður er alltaf að reyna að lifa eftir og það er að vera í andartakinu. Ekki fresta lífinu. Ekki fresta því að gera hlutina sem maður ætlar alltaf að gera seinna. Ekki fresta því að segja fólki hversu mikið þér þykir vænt um það og taka utan um það. 

Mundu hvað er þér dýrmætast, hvar gimsteinana þína er að finna og taktu þá aldrei sem sjálfsögðum hlut.

Þegar hvessir í lífinu er ekkert eins mikilvægt eins og að eiga sinn griðastað. Að geta setið í hreiðrinu sínu með kertaljós og slökunartónlist. Að eiga netið sitt, fólkið sitt til að leita til. Þegar eitthvað gerist óvænt þá veit maður hvað það er sem skiptir öllu máli.

Sem betur fer fara hlutirnir ekki alltaf eins illa og maður óttast. Sem betur fer eru 99% af áhyggjum okkar óþarfar. Þetta þarf maður alltaf að minna sig á þegar maður lendir í óvæntum aðstæðum þar sem hugann langar til þess að fara alla leið, að mála verstu myndina á vegginn. Til hvers að vera að hleypa óttanum upp úr öllu valdi fyrr en maður veit að ástæða er til? Það er ekki hjálplegt. Ef eitthvað gerist í lífi okkar er nóg að taka á því þegar það er orðið ljóst. Ef þú getur ekkert gert til að bregðast við áhyggjunum skaltu geyma þær.

Það er mikilvægt að mínu mati að finna hverjir eru gimsteinar manns, hvað er það sem skiptir mann mestu máli, minna sig reglulega á það og muna að dag einn geta þeir verið horfnir úr kistunni manns og einungis blikandi ljós minninganna um þá eftir. Hvað er það sem maður myndi sakna mest ef maður missti? Alveg örugglega ekki Range Roverinn.

Á meðan allt leikur í lyndi og maður er heppinn og ekkert kemur fyrir á maður að vera þakklátur á hverjum degi. Það er ekki sjálfsagt. Hörmungar gerast ekki bara hjá öðrum, líka flestum okkar. Og meðan sólin skín er gott að byggja sér griðastað og eiga gott skjól fyrir storminum þannig að maður standi hann frekar af sér þegar hann hvessir sig.