Ástin og sorgin eru systur

Ást og sorg eru tilfinningar sem flestar mannverur kynnast á lífsleiðinni. Þessar tilfinningar eru nátengdar. Þær eru sem systur. Kahlil Gibran skrifaði í Spámanninum:

Sorgin er gríma gleðinnar.

Og lindin, sem er uppspretta gleðinnar, 

var oft full af tárum.

Og hvernig ætti það öðruvísi að vera?

Þeim mun dýrpa sem sorgin grefur sig í 

hjarta manns, þeim mun meiri gleði getur það rúmað.

...

En ég segi þér, sorgin og gleðin ferðast

saman að húsi þínu, og þegar önnur situr við 

borð þitt sefur hin í rúmi þínu.

(Spámaðurinn, Kahlil Gibran)

Sorgin getur rist sig djúpt í andlit þess sem saknar. Hún getur verið yfirþyrmandi, óumflýjanleg og ógnvænleg. Á sama hátt er hún svo falleg. Djúpar rákir sorgarinnar og tárvot, tóm augun bera vott um sanna ást og minningu um gleði.

Þegar andlit þitt er hulið sorg mundu þá eftir gleðinni og ástinni sem að baki sorginni býr.

Sorgin hefur sest við borðið en gleðin og ástin eru ekki farnar, þær hafa einungis lagt sig í rúminu þínu og fengið sér ljúfan blund.