Tákn frelsis eða tákn ráns?

Það er mikil kaldhæðni fólgin í því að kínversk stjórnvöld ætli sér að láta ólympíueldinn fara um Tíbet til þess að láta þetta tákn frelsis og styrks mannsandans lýsa upp andlit Tíbeta sem bera djúp ör menningarlegs þjóðarmorðs þess sem framið hefur verið gegn þeim í tæplega 60 ár og í ljósi nýjustu atburða.

Því miður tel ég engar líkur á því að Dalai Lama verði bænheyrður nú frekar en áður enda er hann ekki í miklum metum hjá kínverskum stjórnvöldum eða þeas. hann og "klíka" hans sem standa fyrir sjálfsmorðsárásum búddhamúnka að sögn kínverskra áróðursmeistara. Ég hef sjaldan heyrt meiri öfugmæli og merkilegt hversu langt áróðursmeistarar kínverskra stjórnvalda telja sig geta teygt lygarnar.

Kannski má segja sem svo að ef Tíbetar eru Zeus og eldurinn sjálfstæði þeirra, þjóð og menning þá eru kínversk stjórnvöld í hlutverki Prómóþeifs sem stal eldinum skv. grískri goðafræði. Þessi líking á betur við en sú að eldurinn tákni frelsi og reisn mannlegs anda. Fyrir Tíbeta er það eins og að fá spark í sig liggjandi.

Bendi ykkur á að lesa frábæra ritstjórnargrein sem birtist 29. mars s.l. í Morgunblaðinu.

http://www.mbl.is/mm/gagnasafn/grein.html?radnr=1203167

 

Hvetur til þess Ólympíukyndilinn fari ekki til Tíbet