Vinahringur

Þegar ég hripa þessar línur niður þá horfi ég á fallegan kertastjaka sem heitir „circle of friends" sem útleggst á okkar ylhýra sem vinahringur. Kertastjakinn samanstendur af nokkrum manneskjum úr keramik sem mynda hring um kerti í miðju stjakans.

Fyrir hvert og eitt okkar er fólkið sem okkur umlykur ein okkar mikilvægasta auðlind. Það er gulls ígildi að eiga trausta vini að þegar á reynir. Vinir sem hringja þegar maður sjálfur hefur ekki rænu á því þar sem hugurinn er víðs fjarri að leysa óvænt verkefni lífsins. Vini sem eru til staðar þegar maður er sjálfur lítill og vanmáttugur. Vini sem næra mann á allan þann hátt sem hægt er að næra manneskju. Með slíkan hóp í kringum sig og sinn eigin vilja er hægt að komast í gegnum ýmislegt. Þannig getur vinahringurinn umlukið kjarna manneskjunnar og haldið ljósinu logandi.

Líf okkar allra er ekki svo ólíkt þegar allt kemur til alls. Hvort sem við búum í hundruð fermetra penthouse íbúð á Manhattan eða í leirkofa í Nepal. Við erum öll að leita að því sama: Við erum að leita að hamingju, ást, öryggi og hlutverki okkar í slagverki lífsins. Lífið sjálft er óútreiknanlegt og ekki er alltaf hægt að skilja tilgang þess.

Á þeim tímum sem við lifum núna er kraftur vináttu og stuðnings orka sem ekki má gleymast. Við þurfum á hverju öðru að halda. Það er sama hversu ósanngjarn heimurinn getur orðið eða erfiður, alltaf verður ástin og vináttan til staðar. Fólk mun halda áfram að stökkva í fang hvers annars á flugvöllum og fólk mun ætíð halda áfram í leit sinni að hamingju og tilgangi lífsins. Ást, hamingja og sönn vinátta eru ótæmandi brunnar sem enginn getur keypt eða selt. Úr þessum ótæmandi auðlindum eigum við að veita ríkulega á degi hverjum og þiggja þegar við sjálf þurfum á því að halda. Saman komumst við miklu lengra.

Þetta endurspeglast í pólitíkinni. Best er að rata hinn gullna meðalveg með samvinnuna að vopni. Veginn þar sem við hjálpumst öll að við að komast lengra með hag heildarinnar að leiðarljósi. Það sem hefur orðið okkur að falli er að græðgin varð of mikil, sumir ætluðu að eignast allt á kostnað annarra. Hinn venjulegi maður situr uppi með reikning þess ævintýris. Stefna einstaklingshyggjunnar að sigra heiminn einn þíns liðs hefur verið í tísku. Hún hefur leitt okkur á villigötur. Samvinnan er og verður alltaf lykillinn að farsælu samfélagi þar sem allir hjálpast að og allir hafa það gott. Á miðjunni á hver og einn að geta notið sinna hæfileika og skarað frammúr án þess að samtryggingu samfélagsins og samvinnu að sameiginlegum markmiðum sé kastað á glæ. Þannig virkar samfélagið í stækkaðri (macro) mynd á sama hátt og vinahringur hverrar manneskju virkar í smækkaðri (micro) mynd. Við hvetjum hvert annað áfram og erum tilbúin að grípa þann sem missir fótanna. Eða eins og ég las einhvers staðar: „Friends are angels who lift you to your feet when your wings have trouble remembering how to fly".

Á Íslandi eiga allir að geta haft það gott og saman erum við þessi litla þjóð einn vinahringur sem verndum ljós samfélagsins. Ég óska þess að Íslendingar dragi lærdóm af því hruni sem orðið hefur og upp úr rústum einstaklingsgræðginnar rísi samfélag frelsi, samvinnu, jafnréttis og bræðralags.

(pistill birtur á www.suf.is í dag)