Æðruleysisbænin

Guð gefi mér æðruleysi

til að sætta mig við það sem ég fæ ekki breytt,

kjark til að breyta því sem ég get breytt

og vit til að greina þar á milli.

 

Þessi bæn er oft tengd þeim sem takast á við áfengisvanda og aðstandendum þeirra en hún á við í svo mörgum öðrum tilfellum. Orð hennar eru að mínu mati ljós til að lýsa veginn um skrýtna og erfiða vegkima lífsins og fyrst og fremst í þeim aðstæðum þar sem maður sjálfur þarf að vera sinn eigin leiðsögumaður og ferðafélagi. Við fæðumst ein inn í þennan heim og yfirgefum hann ein. Grundvöllur alls annars er sá að við getum verið okkur sjálfum góðir ferðafélagar og staðið með okkur í einu og öllu. Það er sáraeinfalt að segja þetta og ekki síður að slá slíka speki inn á tölvuskjá en það reynist oft þrautinni þyngra að fylgja slíku í einlægni og alvöru.

Það er svo margt í þessu lífi sem okkur mislíkar og það er svo ótalmargt sem við höfum enga möguleika á að stjórna. Manneskjur sem eru altumlykjandi í okkar lífi eru allar ólíkar okkur, hugsa öðruvísi, breyta öðruvísi og valda okkur dýpstu sorg og hæstu hæðum gleði. Það er líka oft sagt að sorgin og gleðin séu systur og því er stuttur vegspotti á milli þessara tveggja lífslinda. Stundum stendur okkur aðeins sorgin til boða til að svala lífsnauðsynlegum þorsta lífsins en stundum getum við baðað okkur í gleðinni að vild. Ef við drekkum aldrei úr gruggugri lind sorgarinnar þá vitum við heldur ekki hversu svalandi, tær og yndisleg gleðin er.

Þessi bæn segir svo mikið um þessa hluti. Minnir okkur á það sem við getum ekki breytt en um leið að öðrum hlutum getum við breytt ef við höfum vit til að greina þar á milli. Því miður fer oft mikil orka hjá okkur í það að velta okkur upp úr gjörðum annarra, öðru fólki yfirhöfuð eða atvikum sem engin leið er að breyta eða hafa stjórn á. Svo mikil orka fer í það að við gleymum að líta til okkar sjálfra og skoða hvað það er sem við getum gert til þess að hafa áhrif á aðstæðurnar án þess að breyta öðrum eða atvikinu sjálfu.

Það er þannig tímabil í okkar sögu að erfiðleikar eru daglegt brauð margra og þrátt fyrir að við gerum okkur kannski ekki endilega grein fyrir því þá er sá þungi sem liggur á okkur sem þjóð jafn bráðsmitandi og svínaflensan. Hann smitast inn í allt okkar líf og samskipti og hefur jafnvel mun meiri áhrif en maður gæti gert sér í hugarlund. Þess vegna þurfum við að vera meðvituð um að berjast á móti og horfa þá fyrst og fremst á okkur sjálf í speglinum í stað þess að horfa á þungar aðstæður sem er ekki í mannlegu valdi einnar manneskju að breyta. En með krafti okkar allra má lyfta grettistökum.

Eitt af mínum uppáhaldslögum er lagið: "Sumarið er tíminn" sem Bubbi syngur. Ég er vorkona og sumarkona í eðli mínu. Elska þegar allt lifnar við, birtir yfir öllu og við taka hlýir dagar og hlýjar, endalausar nætur sumarsins. Þetta sumar hefur alls ekki verið minn tími vegna margra ótengdra atvika. Ég er samt sennilega ekki ein um það að vera þungt hugsi um allt og alla. Hins vegar ætla ég að leggja mig fram við að byggja mig upp líkamlega og andlega til þess að takast á við haustið sem blasir við okkur og veturinn sem fylgir í kjölfarið. Ég held að við þurfum mörg að vera vakandi fyrir því að vera sérstaklega góð við hvert annað því líðan okkar er ekki upp á sitt besta (eins og m.a. kannanir hafa sýnt fram á og kynnt hefur verið í fjölmiðlum). Verum sérstaklega góð við okkur sjálf, byggjum okkur upp eftir öllum þeim leiðum sem hvert og eitt okkar kann til þess að rækta sig og efla og þá getum við farið að byggja hvert annað upp og okkar góða þjóðfélag.

Farðu vel með þig lesandi góður.

 

 

 

Athugasemdir

[Soffía (IP-tala skráð) 18.8.2009 kl. 11:34]

Sæl Kristbjörg og takk fyrir Ásbyrgissamveruna. Ég segi líka takk fyrir þessa fallegu grein sem er algjörlega það sem þarf að velta fyrir sér.