Að árinu liðnu... hvað hefurðu gert?

Miðvikudagur, 2. desember 2009

Að árinu liðnu... hvað hefurðu gert?

Þetta lag er í miklu uppáhaldi hjá mér. Lagið sem byrjar svona: Svo þetta eru jólin ... hvað hefurðu gert?

Þetta lag fær mig alltaf til þess að hugsa á hverju einasta ári þegar það fer í spilun. Lagið fær mig til þess að hugsa um árið sem nú er að renna sitt skeið. Hvað hefur gerst á því?

Það er svo undarleg tilfinning að opna jólaskrautskassann og sjá jólasveinana kinka góðlátlega kolli eins og gamla vini og maður hugsar: jæja, ég sem var að pakka ykkur niður fyrir örskömmu síðan! Og manni finnst þeir segja: já, nú er árið liðið og við mættir enn á ný! Þá hefst enn ein vaktin hjá okkur...

Og hvað hefur maður gert á árinu? Hvað hefur gerst á árinu? Góðir hlutir og slæmir hlutir.

Maður hefur þurft að kveðja allt of marga, allt of snemmt. Sumt í lífinu hefur tekið alveg óvænta stefnu. Lífið sjálft hefur sýnt það og sannað að það verður aldrei hægt að skipuleggja það og taka ákvarðanir fyrirfram. Margt er ekki eins og maður planaði sjálfur. Andartakið kemur og sama andartak fer og kemur aldrei aftur. Það er engin leið að stjórna lífsins farvegi því það eru svo margir þættir sem maður hefur enga stjórn á. En maður getur þó að miklu leyti stjórnað sjálfum sér og hvernig maður tekur á hinum ýmsu straumum sem myndast í lífsins ólgusjó og hvernig maður nýtur hinna lygnu stunda þar sem sólin skín og allt leikur í lyndi. Nýtur einmitt þeirrar stundar eins og enginn sé morgundagurinn, án þess að hafa áhyggjur af hvenær hvessi næst eða hvað taki við næst. Að VERA í andartakinu er list sem tekur á að læra. Af hverri vindhviðu sem maður fær lærir maður svo eitthvað nýtt og herðist. Af hverjum sólargeisla sem leikur um mann fyllist maður nýrri orku.

Svo er mikilvægt að hugleiða hvert maður er að stefna. Hvað vil ég fá út úr mínu lífi, hver vil ég vera, hverja vil ég hafa hjá mér? Er maður að sigla í átt að sínum markmiðum eða fjarlægjast þau? Eitthvað breytist og eitthvað nýtt kemur í sjóndeildarhringinn sem gæti breytt stefnunni. En kjölfestumarkmiðin eru nokkuð örugglega til staðar þegar maður hefur fundið þau. Og hvað á ég við með kjölfestumarkmið? Það eru að mínu mati þessi kjarnamarkmið sem lífið sjálft snýst um. Að finna út hver ég er og hvað ég vil afreka í þessu lífi. Hvað vil ég sjá í baksýnisspeglinum þegar ég lít yfir farinn veg og komið er að kveðjustund við lífið sjálft? Hvernig manneskju vil ég sjá við stýrið. Hvað vil ég hafa lagt til á minni lífsgöngu í þennan heim? Þegar maður hefur fundið sín kjölfestumarkmið þá hafa þau að öllum líkindum áhrif á öll hin litlu markmiðin okkar. Ef hluti af mínu kjölfestumarkmiði er að leggja mitt af mörkum til þess að gera þennan heim að betri stað þá er ég örugglega með lítil markmið sem sinna því. Þau þurfa ekki að vera flókin. Geta t.d. verið að brosa mót ókunnugum eða velja það að vera til staðar og rétta hjálparhönd þegar ókunnugir lenda í vandræðum.

Svipaðar hugleiðingar munu einnig skjóta upp í kollinum þegar maður fer að skrifa jólakortin sín. Hverjir hafa verið manni hugleiknir þetta árið? Hvers vegna? Hvaða stundir ber að þakka? Fyrir flesta er annað fólk umlukið okkur allt árið. Þegar kemur að jólakortaskrifunum lít ég svo á að tækifæri skapist til þess að skoða svolítið hver er í kringum mann og minna sig á að vera þakklátur fyrir alla þá fjársjóði sem maður á í fólkinu sem maður hefur verið svo heppinn að fá að fylgja þetta árið og gimsteinana sem maður hefur eignast í fjársjóðskistu minninganna þegar maður rifjar upp góðar stundir. Sumir koma bara stutt inn í líf manns, aðrir fylgja manni meira og minna til langframa.

Takk fyrir mig í dag.

Kristbjörg Þórisdóttir

Flokkur: Stjórnmál og samfélag | Facebook