Samferða...

Þetta lag Mannakorns heillaði mig upp úr skónum. Alveg óvænt. Þetta rúllaði reglulega í spilaranum á Dodge á ferð minni með sveitalingunum um Norðurland og hefur sönglað í höfðinu á mér síðan... Það er bara eitthvað við lagið og textann sem heillar mig. Þetta er svo fallegur texti.

Ég hef verið að leita að textanum en finn hann ekki? Endilega bendið mér á slóðina ef einhver veit hvar hann er að finna.

Svo er annað lag sem er efst á baugi hjá mér núna og það er lagið Jolene með Lay Low. Mér finnst það líka rosalega flott. Enda enginn smá tónlistarmaður á ferð þar og ekki síðra lag sem hún tekur.

En það er eitthvað við textann í lagi Pálma Gunnarssonar sem fær mig til að hugsa. Og ég fer á smá hugarflug.

Við fæðumst inn í þennan heim. Við veljum okkur ekki hverjum við erum samferða á fyrstu árum lífsins. Hvað ætli úrskurði það inn í hvaða fjölskyldu við fæðumst og hvaða net tengist þeirri fjölskyldu? Er það hrein tilviljun? Er það guðlegt? Er það fyrirfram ákveðið þar sem þetta fólk er hluti af ákveðnu verkefni sem maður þarf að leysa? Er það einungis ráðið af því að við urðum til af erfðafræðilegum ástæðum og ekkert dularfullt við það? Erum við sál í þessum líkama eða er hér aðeins um lífeðlisfræðilegt ferli að ræða?

Þegar þessum fyrstu árum er lokið sem móta okkur að eilífu tekur við næsti kafli. Við erum sú manneskja sem við erum af því vorum svona þegar við vorum 5 ára, 10 ára, 15 ára. Sú manneskja fer ekki neitt eða hverfur, hún bara eldist. Á vissan hátt erum við ennþá þetta 10 ára barn, við lokum bara stundum á það. Er þá persónuleikinn og þættir hans eitthvað sem verður til um leið og lífið kviknar og er óbreytanlegt í grunninn? Tekur persónuleikinn breytingum við þær mótbárur og meðvind sem við mætum? Um þetta hefur ógrynni verið skrifað í gegnum tíðina. Ég held að persónuleiki okkar sé nokkuð stöðugur strax frá upphafi en svo mótast hann í gegnum lífið með ákveðnum atburðum og fólki sem á vegi okkar verður.

En næsti kafli lífsins snýst um það að við erum flogin úr því hreiðri sem við hófum för okkar í. Og þá er það okkar val að velja hverjum við erum samferða. Hvernig veljum við þá aðila? Gegnum vensl. Flestir verða samferða fólkinu sem nærði það og kom á legg, aðrir ekki t.d. ef einhverjir brestir voru þar. Erum við lituð af fyrsta samferðafólkinu okkar þegar við veljum okkur fleiri samferðamenn? Festumst við þannig í sama mynstrinu aftur og aftur? Eru það hrein örlög hverjum við kynnumst? Að vissu leyti tel ég það vera. Það eru visst fólk í mínu lífi sem ég trúi að ég hafi átt að hitta því það hefur auðgað líf mitt á einhvern hátt og hjálpað mér að kynnast sjálfri mér betur. Stundum hittum við líka ranga fólkið til að vita hvaða fólk er rétta fólkið.

Svona heldur lífið áfram og þegar við höldum för okkar áfram með okkar samferðafólki, bæði því sem við völdum og völdum ekki þá eignumst við sjálf litla ljósgeisla sem völdu sér okkur ekki og við völdum ekki sérstaklega þessa persónuleika sem þó eru oftast hold okkar og blóð. Þeir munu svo vonandi fara í gegnum sama ferli að eiga hreiður sitt hjá okkur en halda svo þaðan á vit nýrra ævintýra og velja sitt fólk.

Þegar hallar á síðari hlut lífsgöngu okkar þá gerum við upp hverjum við höfum verið samferða í þessu lífi, horfum stolt tilbaka (vonandi) á þær leiðir sem við völdum í lífinu og hvað við lærðum af þeim mistökum sem við gerðum. Fylgjumst einnig stolt með ungunum okkar sem við vorum svo lánsöm að fá í hreiðrið til að verða okkur samferða. Fylgjumst með trega með fólkinu sem okkur þótti vænt um týna tölunni einn af öðrum.

Þegar okkar lífsgöngu lýkur þá veit enginn um næstu vegferð? Hvert liggur hún. Eigum við aðeins þessa einu vegferð og því er betra að lifa henni til fulls og leggja okkur öll fram. Kannski liggur leið sálar okkar í nýja vegferð, kannski ekki. Kannski munum við hitta nýtt fólk eða jafnvel fólk sem við höfum áður verið samferða. Kannski verðum við þá samferða fólki sem við ekki vorum samferða í síðasta lífi?

Svona getur eitt lag sett mann á hugarflug og vakið upp hjá manni óendanlegar spurningar sem nánast engum verður svarað til fullnustu eða með vísindum.

Samferða... öll við erum samferða... hvert sem liggur leið, gatan mjó og breið, torfær eða greið... Viltu ganga um mínar dyr, verst ég opnaði ekki fyrr... en ég veit að enn er hægt að biðja um meiri og betri grið...