Hjartanlega sammála þessu

Tek undir með öðrum að það er gott mál að mbl sé að vekja athygli á þessu mikilvæga byggðamáli.

Það er fullkomlega eðlilegt að störf á vegum hins opinbera séu dreifð um landið í réttu hlutfalli við fólksfjölda á hverjum stað og mættu hlutföllin frekar vera aðeins ójöfn þannig að hallaði á höfuðborgarsvæðið með tilliti til þess að ganga á undan einkafyrirtækjum í þeirri stefnu að auka atvinnutækifæri á landsbyggðinni.

Það er ógrynni starfa sem eru þess eðlis að landfræðileg staðsetning skiptir ekki máli þar sem þau eru unnin að miklu leyti í gegnum net og síma. Þannig að eina forsendan er að gott netsamband sé. Hins vegar eins og bent er á getur það jafnvel verið betra að hafa þessi störf úti á landi þar sem þau eru í meira návígi við þær atvinnugreinar sem störfin byggja á eins og til dæmis landbúnað.

Með því að flytja þessi störf á landsbyggðina eykur það möguleika fólks á góðum störfum í sinni heimabyggð eða fyrir þá sem eru af mölinni en vilja breyta til og búa úti á landi en hafa ekki átt kost á því þar sem ekki hafa verið störf í boði sem henta þeirri menntun sem fólk hefur aflað sér. Með tilkomu nýrra starfa kemur nýtt fólk og þá eykst þörf fyrir þjónustu sem skapar þá enn ný störf og þannig er smám saman skotið styrkari stoðum undir landsbyggðina.

Ekki veitir af því á þeim tímum sem ríkja núna og niðurskurður meðal annars þorskveiðiheimilda hefur haft lamandi áhrif á mörg sveitarfélög úti á landi og ekki hefur farið mikið fyrir þeim miklu mótvægisaðgerðum sem boðaðar voru. Við þessu þarf að bregðast svo öll þau stórglæsilegu sveitarfélög sem við eigum á landsbyggðinni geti dafnað áfram og vaxið.

Þetta er mjög mikilvæg aðgerð til þess að blása lífi í mörg sveitarfélög landsins, ekki bara í Eyjafirði.

Fleiri ríkisstörf ættu að fara til Eyjafjarðar

Aðgengilegur heimur veraldarvefsins

Þegar ég var ung þá var ekkert internet. Samt tel ég mig ekki vera mjög gamla konu .

Það segir mér aðeins það að veraldarvefurinn hefur tekið heljarstökk einungis á nokkrum árum. Netið er órofinn hluti daglegs lífs okkar.

Við leitum okkur alls konar upplýsinga á internetinu, við pöntum ýmsa vöru og þjónustu, fylgjumst með fréttum, fylgjumst með umræðunni og tökum jafnvel þátt í henni með bloggum og svona má lengi telja.

Það skýtur því skökku við og er kannski of lýsandi fyrir okkar þjóðfélag að internetið er ekki hannað fyrir alla. Það er vel hægt.

Eins og internetið er í dag þá eru sárafáar heimasíður sem gera ráð fyrir því að þeir sem noti þær búi við einhvers konar skerðingu eins og t.d. hreyfihömlun eða sjónskerðingu.

Það er ekki mikið mál að hanna heimasíður á þann veg að sem flestir geti nýtt þær með góðu móti. Til eru fyrirtæki sem hafa sérhæft sig í þessu. Af hverju í ósköpunum er þetta ekki komið lengra? Af hverju er ekki gerð krafa á þau fyrirtæki og hið opinbera sem þjónusta almenning að heimasíður þeirra séu aðgengilegar öllum? Ég skil þetta ekki?

Fyrirtækið www.sja.is sérhæfir sig meðal annars í aðgengilegum heimasíðum. Nokkur fyrirtæki hafa riðið á vaðið með það að gera heimasíður sínar sem aðgengilegastar flestum og má nefna m.a. www.tm.is sem eiga hrós skilið fyrir. Heimasíður eru þá hannaðar þannig að hægt er að stækka textann mjög mikið, breyta lit á bakgrunni, hægt að tengja þær við lesvélar, framsetning skýr og einföld og margt margt fleira. Ég tel það líka mjög alvarlegt mál að sveitarfélög og Ríkið skuli reka heimasíður af skattfé almennings sem eru samt ekki aðgengilegar öllum almenningi.

Varðandi bloggið þá er mikið af samfélagsumræðu sem þar fer fram auk þess sem fólk notar það sem miðil til þess að leyfa sínum nánustu að fylgjast með sér í orði og myndum (eins og ég geri á hinu blogginu mínu) og því væri mjög eðlilegt að bloggið væri hannað með þetta í huga.

Ég bíð spennt eftir þeim degi þar sem þetta er orðin reglan frekar en undantekningin að heimasíður eins og samfélagið okkar séu hannaðar með það í huga að þjóna öllum.

 

Matvælaverð

Nú eru matvörur að rjúka upp úr öllu valdi. Meira að segja vörur sem búið var að kaupa inn eru samt sem áður að hækka. Mig grunar að margir ætli að tryggja hag sinn ansi hressilega í þessari blessuðu kreppu!

Það er sorglegt hvað ekkert virðist ganga að lækka matvörurverð heima. Sú góða tilraun sem gerð var fyrir ári síðan á lækkun matvælaskatta fauk fljótlega út í veður og vind þar sem veitingamenn og aðrir verslunarmenn voru iðnir við það að stinga mismuninum í eigin vasa.

Hvað er hægt að gera í þessu? Erum við ekki með nógu sterkt eftirlit? Gísli Tryggvason talsmaður neytenda er heldur betur á vaktinni og á hann stórt hrós skilið fyrir. Ég held að almenningur þurfi sjálfur að vera harðari á vaktinni. Við erum svo vön því að greiða himinháar fjárhæðir fyrir matvæli að við sættum okkur við það oft hljóðalaust.

Hins vegar tel ég að stjórnvöld ættu að skoða skattlagningu á matvæli enn frekar og breyta áherslum.

Það á að vera ódýrt að borða hollan mat!

Það þarf að leggja mikla áherslu á það að lægstu álögur séu á ávexti, grænmeti, grófmeti og annað hollt fæði. Álögurnar á að leggja frekar á feitan mat, sætindi, gosdrykki og aðra óhollustu. Frændur okkar hér í Danmörku eru komnir lengra á veg með þetta.

Ég man eftir ungri stúlku sem ég ræddi við í síma fyrir kosningarnar í vor og hún hafði miklar áhyggjur af þessu. Bað mig að berjast fyrir þessu að mikið framboð væri af hollum mat á Íslandi. Mikið hjartanlega er ég sammála henni og mikið líst mér vel á yngstu kjósendurna sem eru orðnir svona meðvitaðir. Ekki þarf að óttast framtíðina með svona fólk innan raða komandi kynslóða.

Úrval af hollustufæði hefur aukist en enn þarf að bæta um betur. Það þarf einnig að leggja áherslu á það að alls staðar sé hægt að fá sér hollan valkost á móti hinu óholla þannig að fólk eigi alltaf val.

Ég er mjög spennt að sjá hvernig frumvarpi Sivjar Friðleifsdóttur, þingmanns okkar framsóknarmanna, um trans-fitusýrur í matvælum vindur fram og tel það hafa haft góð áhrif hér í Danmörku að banna matvæli með of hátt hlutfall af trans-fitusýrum.

Allar þessar aðgerðir stuðla að lýðheilsu og eru mikilvæg forvörn gegn lífsstílstengdum sjúkdómum sem herja á okkur sem aldrei fyrr og kosta okkur stórar fjárhæðir úr okkar sameiginlegu sjóðum. Færa ætti þann pening sem fer í að bregðast við þessum vanda þegar allt er komið í óefni í það að lækka álögur á hollan mat og vera þannig á undan en ekki ætíð að bregðast við vandamálum. Ég veit að þetta er einföldun en ég er viss um að slíkar aðgerðir skila sér í heilbrigðari þjóð og minni útgjöldum í heilbrigðiskerfinu.

Gamlar vörur hækka í verði

Skref í rétta átt

Hún Jóhanna hefur verið að gera góða hluti. Það er alveg á hreinu og ég hef fulla trú á því að hún sé að leggja sig alla fram til þess að ná fram eins miklu og hægt er.

Ég vona að í sömu andrá sé unnið að allri þeirri endurskoðun sem fara þarf fram á tryggingarkerfinu eins og það leggur sig. Það þarf að skera það rækilega upp.

Það er nú eitthvað byrjað en þarf að leggja áherslu á það varðandi örorkulífeyri hvað fólk getur í stað þess að skoða hvað það getur ekki þegar litið er til almannatrygginga.

Það þarf að vinna að því að efla endurhæfingarúrræði og styðja vel við bakið á þeim sem eru að vinna flott starf hvað þetta varðar eins og til dæmis Hugarafl sem hefur mörg spennandi verkefni á takteinum.

Markmið okkar hlýtur að vera að sem flestir hafi aðgang að vinnumarkaðnum. Fólk sé hins vegar tryggt fyrir því að það eigi sínar tekjur frá Tryggingastofnun öruggar ef eitthvað bregður út af. Það vilja flestallir hafa ákveðið hlutverk í lífinu. Stór þáttur í því er að hafa hlutverk vinnandi manns. Hins vegar hentar alls ekki það sama öllum og sumir geta skilað 2 klst. í vinnu á viku á meðan aðrir geta skilað 40 klst.

Að mínu mati hefur atvinnumarkaðurinn ekki verið nægilega meðvitaður um þessa staðreynd. Að auki hefur kerfið verið þannig uppbyggt að fljótlega hefur fólk misst niður framfærslu frá TR á móti hverri krónu sem það hefur í launatekjur og átt það á hættu að falla alveg út úr kerfinu og verða launalaust í vissan tíma. Það er ekki hvetjandi fyrir atvinnuþáttöku. Það þarf að finna leiðir til þess að kerfið hvetji fólk til að reyna á mörkin. Ég man eftir því í samtali við einn meðlima Hugarafls að hún lagði mikla áherslu á það að kerfið hvetti fólk ekki til að reyna á mörkin. Það er að segja að ef fólk léti reyna á það hvort það gæti farið aftur út á vinnumarkaðinn þá ætti það á hættu að missa niður framfærslu sína sem tæki langan tíma að ná upp aftur ef t.d. það veiktist aftur.

Ég teldi það mjög heillavænlegt að fyrirtæki í landinu bæði í opinberum geira og einkageira fengju sérstakan gæðastimpil frá stjórnvöldum (jafnvel skattaívilnun) fyrir það að bjóða upp á fjölbreytt atvinnutækifæri sem væru mjög ólík og sveigjanleg. Þannig að þau byðu markvisst starfskrafta velkomna sem hafa skerta starfsorku og hefðu verið í vandræðum hingað til með að hasla sér völl á almennum markaði.

Mér þykja það einnig vera döpur skilaboð til fólks sem hefur tekjur sínar frá Tryggingastofnun að það greiði ekki í lífeyrissjóð eins og aðrir. Hvaða skilaboð er verið að senda þar? Á meðan flaggað er fyrir fólki á vinnumarkaði hvað það muni nú hafa það gott á efri árum þegar það siglir um karabíska hafið fyrir lífeyrinn sinn og viðbótarlífeyrinn þá eigi þeir sem hafa tekjur frá TR að búa bara áfram við sama skarða hlutinn.

Svo má aldrei gleyma því að ekki er eðlilegt að miða tekjur frá TR við lágmarkslaun þar sem um ævikjör margra er að ræða. Það ætti heldur að miða þær við meðaltalslaun. Er það sjálfgefið að þú eigir að vera með lágmarkslaun í tekjur ef þú getur ekki unnið á almennum vinnumarkaði sökum skerðingar þinnar?

Á þessu er talsverður munur hér í Danmörku. Þar skilst mér að fólk haldi sínum tekjum sem það hafði áður ef það t.d. lendir í slysi. Það er því ekki hneppt í fátækragildru og þarf að umbylta lífi sínu og skuldbindingum.

Ég tel það líka mikilvægt að þegar fólk fær ellilífeyrir sinn þá sé sá hluti hans sem eru vaxtatekjur ekki skattlagður með tekjuskatti heldur með fjármagnstekjuskatti. Þetta var mikið í umræðunni meðal annars hjá okkur framsóknarmönnum fyrir síðustu kosningar en mér er ekki kunnugt um að búið sé að leiðrétta það.

Það kemur einnig spánskt fyrir sjónir að fólki sé í raun refsað fyrir það að skrapa saman sparnaði til efri áranna með því að skerða lífeyrir á móti því. Þetta hlýtur að breytast þar sem frekar ætti að hvetja landsmenn almennt til sparnaðar í þeim ólgusjó efnahagsmála sem raunin er í dag með skattaívilnun fyrir slíkt og fylla þannig bankana af sparifé landsmanna.

En eins og ég segi. Þetta er skref í rétta átt en hér er mikið verk að vinna og gott mál hjá Jóhönnu að vera lögð af stað í þá vegferð.

 

Lífeyrir almannatrygginga hækkar

Gott hjá Ingibjörgu Sólrúnu

Um daginn þá skrifaði ég pistil um málefni Tíbet og að ég saknaði þess að íslensk stjórnvöld brygðust við. Ég kallaði eftir því að Ingibjörg Sólrún Gísladóttir, utanríkisráðherra, léti í sér heyra vegna málsins. Það hefur hún gert og því fagna ég.

Ingibjörg ræddi við sendiherra Kínverja um Tíbet

Ingibjörg Sólrún Gísladóttir. MYND/Pjetur

Ingibjörg Sólrún Gísladóttir, utanríkisráðherra, átti í dag samtal við sendiherra Kína á Íslandi, Zhang Keyuan, þar sem hún lýsti þungum áhyggjum yfir ástandinu í Tíbet.

Í tilkynningu frá ráðuneytinu kemur fram að Ingibjörg hafi sérstaklega nefnt fregnir af tugum dauðsfalla í tengslum við mótmæli síðustu daga og áframhaldandi spennu milli íbúa Tíbets og kínverskra stjórnvalda.

„Hvatti ráðherra til þess að kínversk stjórnvöld beittu ekki valdi og að þau legðu sig fram um að finna varanlega lausn á stöðu Tíbet og að mannréttindi yrðu virt," segir í tilkynningunni.

(Tekið af www.visir.is).

Nú er að sjá hvernig þessu máli vindur fram. Ég óttast verulega að þær fregnir sem við fáum séu aðeins toppurinn á ísjakanum og í raun séu mál þar grafalvarleg og sé um mun meira ofbeldi og hrylling að ræða en við höfum hugmynd um. Ég sakna þess líka í umræðunni að lítið er rætt um sjálfstæði Tíbet heldur meira í þá veru að Kínverjar og Tíbetar þurfi að ná sáttum. Sáttum um hvað?

Gleðilega páska

 

Kæru lesendur,

ég óska ykkur gleðilegrar páskahátíðar.

Ég vona að þið hafið það sem allra best og njótið hátíðarinnar í faðmi vina og fjölskyldu.

Ég óska ykkur þess að fá nóg af góðum mat og páskaeggjum.

Nú fer að vora

Páskakveðja frá Kiddu.

Er blóðug sagan frá 1959 að endurtaka sig? Hvernig bregðast íslensk stjórnvöld við?

Nú verður heimsbyggðin að bregðast við?

Hvað getum við gert?

Er sagan frá 1959 að endurtaka sig? Það er ansi erfitt að leggja mat á þetta þar sem maður veit að fréttaflutningur gæti verið mjög brenglaður Kínverjum í vil. Þannig er það bara. Því gæti ástandið verið miklu verra en við gerum okkur grein fyrir.

Hvar eru stjórnvöld á Íslandi? Mannréttindasinnar? Stjórnvöld utanríkismála á Íslandi? Ingibjörg Sólrún Gísladóttir, utanríkisráðherra?

Við getum ekki horft upp á þetta. Við Íslendingar sem höfum verið að koma okkur í mjúkinn hjá Kínverjum ötum okkur blóði með slíku því kínversk stjórnvöld bera ábyrgð á þessum menningarlegu þjóðarmorðum sem hafa átt sér stað síðastliðin 50 ár og eiga sér stað í Tíbet í dag.

Tíbetar eiga það inni eftir kúgun síðustu 50 ára að heimsbyggðin veiti þeim stuðning núna og aðstoð við að frelsa þá frá Kínverjum og þeir geti fengið andlegan leiðtoga sinn, Dalai Lama, aftur til síns heimalands og geti um frjálst höfuð strokið.

Oft var þörf en nú er nauðsyn.

Dalai Lama segir menningarlegt þjóðarmorð framið í Tíbet

Þessar fregnir nísta mann að hjartarótum

Mikið er skelfilegt að heyra þessar fréttir. Þær koma manni þó ekki á óvart því miður.

Það er eins og Kínverjar hafi beðið færis á því að murka enn frekar lífið úr Tíbetum.

Nú verður heimsbyggðin að bregðast við.

Hún getur ekki horft endalaust framhjá þessum hræðilegu mannréttindabrotum sem þarna eru framin á degi hverjum og hafa verið allt frá því Kínverjar rændu sjálfstæði Tíbeta á sjötta áratug síðustu aldar (1956 minnir mig).

Tíbetar eru fegursta fólk og fegursta þjóð sem ég hef séð. Búddha munkarnir og tíbetsku konurnar snúa bænahjólunum sínum og biðja jafnóðum fyrir skordýrunum sem þeir komast ekki hjá því að kremja á för sinni. Það sýnir vel þá gríðarlegu virðingu fyrir lífinu sem búddhatrúin boðar.

Þegar ég var í Tíbet 2002 þá varð maður vel var við það hversu mikið ægivald Kínverjar hafa á þessari friðsömu þjóð. Það er þyngra en tárum taki að horfa upp á það. Ekki það að það er viss kaldhæðni fólgin í því að vestrænir ferðamenn eins og ég geta ferðast til Tíbet einungis vegna þess að Kínverjar opnuðu það. Ég myndi þó heldur vilja að Tíbet væri lokað öllum ferðamönnum að eilífu og þessi fallega fjallaþjóð fengi að lifa sínu lífi í friði og ró innan fegurstu fjalla heimsins og iðka sína trú.

Það er eins og enginn þori að styggja þetta ægiveldi sem Kína er. Ef það verður ekki gert núna þá munu þeir endanlega þurrka Tíbet út af kortinu. Þeir eru á góðri leið með að fylla Tíbet af Kínverjum. Þegar þeir hafa lokið sér af þar þá munu þeir fremja mannréttindabrot annars staðar ef þeir komast upp með það þarna.

Þetta verður að stöðva. Af hverju gerir enginn neitt? Nema nokkrir hugaðir eins og Björk sem þora að láta tilfinningar sínar í ljós.

Við getum ekki látið svona viðgangast og að Íslendingar skuli vera að koma sér í mjúkinn hjá Kínverjum sem hafa þetta á samviskunni getur ekki verið rétt.

Fréttir um marga látna í Tíbet

Sjálffræðingur

Litla frænka mín kom með þetta snilldarorð. Hún var að spyrja mig hvar ég ætlaði að vinna í framtíðinni þegar ég væri orðin sjálffræðingur (hún meinti þó sálfræðingur)! Mér fannst þetta nú bara nokkuð gott hjá guðdóttur minni.

Hún hitti nefnilega naglann á höfuðið. Ég held nefnilega að við þurfum öll að verða sjálffræðingar. Það er eitt af verkefnum lífsins að verða fræðingur í sjálfum sér. Að kynnast sjálfum sér og finna sjálfan sig. Átta sig á veikleikum og styrkleikum og vinna að því að efla styrkleikana og gera veikleikana að styrkleikum.

Oft hefur verið talað um það að maður þurfi að byrja á því að finna sitt sjálf (identity) og svo geti maður farið að vinna að því sem maður mun skilja eftir sig.

Þannig held ég að maður finni hamingjuna. Sé með sjálfan sig á hreinu til þess að geta átt í innihaldsríkum samskiptum við aðra og geta skilið eftir sig góða hluti í þessu lífi.

Tvö góð ráð svona í lokin,

keyptu þér bók og skrifaðu alltaf á eina síðu á hverjum degi 5 hluti sem þú ert þakklátur fyrir. Svo getur þú fjölgað hlutunum eftir því sem fram líður. Það má líka taka stein og fara yfir þessa hluti í huganum á meðan maður heldur á steininum (eins og í The Secret). Eða hvað sem þér dettur í hug. Aðalmálið er að þakka fyrir það sem maður hefur því þannig minnir maður sig á það hvað það er margt sem maður hefur til að þakka fyrir í stað þess að vera sífellt að einblína á það sem maður hefur ekki. Þetta ráð með bókina fékk ég frá Lindu vinkonu minni í einu okkar góða spjalli. Ég nota reyndar stein sem ég held á reglulega og fer yfir allt það góða í lífi mínu.

Eyddu reglulega tíma í kringum dýr. Að annast dýr, ég tala nú ekki um ungviði eins og kálfa, er alveg gudómlegt. Dýr eru svo yndisleg. Maður öðlast verulega góða sálarró af því að stússa í kringum dýr og að vera úti í náttúrunni umvafinn fjöllum.

Mæli með því!

Eigið góðan dag og gangi ykkur vel í ykkar sjálffræðslu .

Takk elsku Fanný mín

Hún Fanný Guðbjörg snillingur og framsóknarkvendi með meiru græjaði þetta flotta look á síðuna mína.

Takk kærlega fyrir hjálpina elskan.

Alltaf gott að þekkja svona snillinga.