Fjárfesting til framtíðar – ókeypis ávextir og grænmeti í skólum

Offita og hreyfingarleysi íslenskra skólabarna hefur aukist verulega síðastliðin ár. Að mati Alþjóðaheilbrigðismálastofnunar er offita einn mesti og alvarlegasti heilsuvandi nýrrar aldar. Ávaxta- og grænmetisneysla íslenskra skólabarna er með því lægsta sem þekkist í Evrópu. Sex ára börn borða sem svarar fjórðungi úr gulrót og hálfum ávexti að meðaltali á dag en ráðlagður dagskammtur af grænmeti, kartöflum og ávöxtum eru 400 grömm á dag fyrir börn á aldrinum 6-10 ára og 500 grömm fyrir börn eldri en 10 ára. Í rannsókn sem unnin var 2003 þar sem úrtakið var 1235 skólabörn úr 32 skólum á Íslandi kom í ljós að 64% barnanna borðuðu ávöxt sjaldnar en einu sinni á dag og 61% borðuðu grænmeti sjaldnar en einu sinni á dag (Kristjansdottir, A.G.; Thorsdottir, I. ofl. 2003; sjá á http://www.theochem.org/Raunvisindathing06/utdraettir/agk-is.pdf). Ef ekki er brugðist við þessari þróun mun heilsufari þjóðarinnar stöðugt hraka í takt við það hversu mikið hún fitnar. Slíkt hefur í för með sér aukningu á langvinnum velmegunarsjúkdómum eins og krabbameini, hjarta- og æðasjúkdómum, versnandi tannheilsu og offitu. Með réttum inngripum má hafa veruleg áhrif á þessa þróun. Dæmi frá Finnlandi sýna að grænmetisneysla getur margfaldast á tiltölulega skömmum tíma ef markvissum aðgerðum er beitt. 

Ýmsir aðilar hér á landi eins og Manneldisráð, Lýðheilsustöð, Krabbameinsfélagið, Hjartavernd og fleiri hafa verið iðnir við að benda á mikilvægi ávaxta- og grænmetisneyslu og eiga þeir hrós skilið fyrir. Manneldisráð hefur lagt til að grænmeti og ávöxtum verði dreift í skólum á svipaðan hátt og nú tíðkast með mjólk og drykkjarvörur og börnin geti þá keypt miða fyrir slíku og verið í áskrift (sjá meira á www.lydheilsustod.is/greinar/greinasafn/manneldi). Slíkt hefur verið prófað í einhverjum skólum hérlendis. Þessi aðferð hefur verið reynd í Noregi og Danmörku og gefist afar vel. Ég vil ganga enn lengra og leggja til við íslensk stjórnvöld og sveitarfélögin í landinu að grænmeti og ávextir eigi að vera ókeypis í barna- og grunnskólum landsins. Öll börn eiga skilið aðgengi að grænmeti og ávöxtum daglega en því miður hafa þau ekki öll jöfn tækifæri vegna til dæmis misjafnrar félagslegrar stöðu og virkni foreldra í að halda hollum mat að börnum sínum. Það er afar misjafnt eftir börnum og skólum hvað þau borða í skólanum. Sum borða allt of mikinn sykur og heitur matur er ekki alltaf nægilega vandaður og hollur. Það er ekki spennandi fyrir börn að draga upp úr skólatöskunni þvælda og marða ávexti og skálar með ferskum ávöxtum og grænmeti verða fljótar að tæmast í frímínútum verði boðið upp á slíkt. Slíkt skilar okkur orkumeiri, heilbrigðari börnum sem eiga auðveldara með að einbeita sér að náminu. Að auki væri æskilegt að allir skólar færu þá leið að einungis væri möguleiki á að drekka vatn eða mjólk og hreyfing væri stunduð í að minnsta kosti klukkustund á dag. Það er einnig mikilvægt að halda áfram með þá góðu fræðslu sem verið hefur um mikilvægi hollra matarvenja en þar hafa til dæmis þættirnir um Latabæ haft ómæld áhrif.

Ég tel ókeypis ávexti og grænmeti í skólum fela í sér gríðarlega fjárfestingu til framtíðar og slíkt muni auka heilsu þjóðarinnar og draga úr kostnaði við sjúkdóma tengda slæmu matarræði í heilbrigðiskerfinu. Margir aðilar hafa bent á að skólinn sé kjörinn vettvangur til að bæta matarvenjur þjóðarinnar. Til þess að hafa langvarandi áhrif á heilsuvenjur er best að vinna með börnin og hafa bein áhrif á venjur þeirra og viðhorf. Þannig gæti slíkt haft áhrif í þá veru að grænmeti, ávextir, vatnsneysla og dagleg hreyfing yrði hluti af lífstíl þeirra til allrar framtíðar. Þetta markmið gæti verið unnið í nánu samstarfi við viðeigandi stofnanir þjóðfélagsins eins og Lýðheilsustöð og í samstarfi við íslenska grænmetisbændur.

Fjárfestum í því dýrmætasta í þjóðfélaginu okkar sem eru börnin, þau eru framtíðin og byggjum upp heilbrigða einstaklinga með ókeypis ávöxtum og grænmeti í skólanum!

Meiri fróðleik má finna meðal annars á:

http://www.lydheilsustod.is/

 

Kristbjörg Þórisdóttir,

höfundur situr í varastjórn SUF.

(pistill birtur 23.9.2008 á http://www.suf.is/)

Búið að opna lestarstöðina og blása af hættuástand

Eftir góða leit án þess að nokkur sprengja fyndist var lestarstöðin opnuð á ný.

Nálæg hús voru rýmd meðal annars Stiftstidende sem hefðu nú heldur kosið að hafa möguleika á því að skrifa um fréttina en taka beinan þátt í atburðinum að þeirra sögn.

Þetta hafði í för með sér mikil óþægindi fyrir farþega þar sem engar lestir fengu leyfi til að fara í gegnum Aarhus og var t.d. lestinni til Köben snúið við í Skanderborg í staðinn. Einhverjir urðu því miður strandaglópar fyrir vikið. Rútur komu í stað lesta í einhverjum tilfellum.

Ég óttast að hér sé verið að undirbúa einhvers konar hryðjuverk vegna birtinganna og svo endurbirtinga á Múhameð spámanni en hef nú mun meiri áhyggjur af því að skotmarkið verði Kastrup eða Hovedbanegaard í Köben.

Það þýðir hins vegar ekki annað en halda sínu daglega lífi áfram þrátt fyrir slíkar vangaveltur. Maður verður bara að hugsa þannig að ef maður sé svo óheppinn að vera á röngum stað á röngum tíma þá sé tíminn manns bara búinn. Það má ekki hætta að lifa lífinu fyrir vikið því líkurnar á að lenda í einverju slíku eru svo litlar. Þetta hugsaði ég einmitt þegar ég hlustaði á Obama í Berlín í júlí þar sem ég stóð pikkföst í 200 þúsund manna mannþröng.

Ég er einmitt að fara í smá vinnutengda ferð á morgun þvert yfir Danmörku og ætla ekki að láta slíka ógn stöðva mig nú eða síðar.

En mikið er maður nú þakklátur fyrir að vera Íslendingur sem þarf sjaldnast að óttast um hryðjuverk eða önnur voðaverk á hernaðargrundvelli. Vonandi náum við að halda þeim friði sem við búum við til allrar framtíðar. Það er dýrmætara en orð fá lýst að lifa í friði og spekt án mikilla ógna um líf manns. Sú ógn að gjaldmiðillinn sé í vandræðum bliknar við þá ógn sem margar þjóðir búa við á hverjum degi.

Sprengjuhótun á lestarstöðinni í Árósum og búið að rýma hana :(

Það hefur komið fram í sjónvarpsfréttum hér og á vefmiðlum að lestarstöðinni hér hafi borist sprengjuhótun.

http://jp.dk/indland/aar/article1446600.ece

Lestarstöðin var rýmd og ekki hefur neinn fengið að fara þar um síðustu 2 klukkustundirnar.

Um daginn var einnig Bilka í Óðinsvéum hótað og rýmt.

Já maður hefur því miður á tilfinningunni að það sé hætta á hryðjuverkum hér eða eigi að minnsta kosti að velgja Dönum undir uggum.

Þetta verður alltaf erfiðara þegar maður finnur þetta á eigin skinni og ég sem er einmitt á leiðinni í lest á morgun :(

Þessari frétt ætla ég að fylgjast með í dag...

Og hvað ætla Geir og Þorgerður að gera fyrir námsmenn erlendis?

Það verður nú að segjast eins og er að það er ekkert sérlega hughreystandi að lesa nánast sömu fréttina aftur og aftur um það að staða krónunannar sé slæm en þetta muni vonandi ekki hafa mikil áhrif á fyrirtækin í landinu og þetta sé bara ástand sem vari og fólk þurfi að komast í gegnum en ekki sé alveg vitað hvenær lagist...

Það þarf kannski að minna Geir á það að við hverja einustu sveiflu krónunnar niður á við þá snarversna kjör námsmanna erlendis. Þetta þekki ég vel af eigin raun sem námsmaður í Danmörku. Þegar ég flutti út í fyrra þá var gengið að sveiflast frá 10kr. í 12kr. Núna er það 18.19kr!!! Það hefur sem sagt nánast tvöfaldast. Ég fór út með sjóð til þess að nota fyrst um sinn en hann rauk niður mun fyrr en útreikningar mínir höfðu spáð og þarf ég því að lifa af yfirdráttarláni gegn lánsloforði frá LÍN.

Húsaleigan mín hefur á þessu ári hækkað um að minnsta kosti 30% og hver einasti kaffibolli sem ég kaupi er því þriðjungi dýrari en hann var. Það kostar námsmann í Danmörku 630 kr. ísl. að kaupa sér einn lítinn kaffibolla sem kostaði 350 kr. ísl. í fyrra þegar krónan var 10.

Ekki er nú eins og námsmenn hafi lifað í vellystingum áður fyrr en nú er ástandið orðið mjög alvarlegt og hefur jafnvel borið á því að námsmenn hafi farið heim. Það er mjög slæmt fyrir okkur sem þjóð því það er mjög jákvætt að ungt fólk fari erlendis í nokkur ár til þess að víkka sjóndeildarhringinn, efla sig persónulega og koma svo með nýja þekkingu inn í landið.

En hvað ætla Geir og Þorgerður Katrín og hinir í ríkisstjórninni að gera? Ekki hef ég tekið eftir því að þau hafi svo mikið sem minnst á námsmenn erlendis og aðspurð á þingi af Birki Jóni Jónssyni þingmanni okkar framsóknarmanna þá sagðist hún ekkert ætla að gera.

http://www.birkir.blog.is/blog/birkir/entry/639735/ http://www.althingi.is/altext/135/s/1319.html

Þetta ástand hefur það í för með sér að námsmaður sem fær X mikið af dönskum krónum í námslán fær sömu áætlun en hver danska króna kostar hann miklu meira þegar greiða á lánið tilbaka. Þannig getur lán hæglega orðið þriðjungi hærra en áætlað var og þar er í mörgum tilfellum verið að tala um nokkrar milljónir aukalega á bakið. Þorgerður Katrín sem menntamálaráðherra ætti að hafa mun meiri metnað og standa betur vörð um hag námsmanna en raun ber vitni.

Sjá góða grein Eggerts Sólbergs Jónssonar um sama efni:

http://www.suf.is/?i=49&expand=21-42-49&b=1,580,Fréttir.Birting

Fyrir utan þetta allt saman þá var LÍN að breyta reglunum á þann hátt að það felur í sér 10% kjaraskerðingu fyrir námsmenn erlendis eins og kemur fram í bréfi sem SÍNE hefur sent félagsmönnum sínum og birt er á vefsíðu þeirra: http://sine.is/user/news

Sambandi íslenskra námsmanna erlendis (SÍNE) hafa borist kvartanir frá félagsmönnum í Danmörku að undanförnu í kjölfar útgáfu lánsloforða fyrir komandi vetur.

Úthlutunarreglum LÍN var breytt á róttækan hátt í vor og var meginmarkmið breytinganna að samræma og einfalda lánareglurnar. Helstu breytingarnar við reglurnar voru þær að nú eru námslán greidd í samræmi einingafjölda en ekki eftir þeim fjölda mánaða sem námið varir. Íslenska skólaárið var notað til viðmiðunar þar sem fullt nám til 60 ECTS eininga spannar 9 mánuði.

Talað var um að þetta skólaár yrði prófsteinn á þessar breytingar og í framhaldinu yrði skoðað hvernig nýju reglurnar reynast. Mikið var lagt upp úr að miða við ECTS einingar og að allir sætu við sama borð.

Íslenskir námsmenn í Danmörku eru lang stærsti hópur íslenskra námsmanna erlendis og hljóta skv. hinum nýju reglum um 10% kjaraskerðingu vegna þessara breytinga. Hlýst það af því að í stað þess að fá lánað fyrir 10 mánaða námsári verður nú aðeins lánað fyrir loknum einingum, sem jafngildir í raun framfærslu 9 mánaða.

Á síðasta stjórnarfundi LÍN kom SÍNE með bókun þar sem lýst var yfir miklum áhyggjum og vonbrigðum með þennan galla á hinum nýju lánareglum.
Námsmenn í Danmörku mega búast við frekari aðgerðum af hálfu SÍNE. Í smíðum er ályktun sem send verður út á vegum SÍNE þar sem bent verður á alvarleika þeirrar stöðu sem íslenskir námslánaþegar í Danmörku standa frammi fyrir, krafist breytinga á lögunum og að þessum stóra hópi verði tryggð ásættanleg framfærsla miðað við lengd skólaárs.

Stjórn SÍNE mun leggja ofuráherslu á að leiðrétta þetta og þrýsta á stjórnvöld og stjórn Lánasjóðsins til þess að knýja breytingar fram.

Það er alveg morgunljóst að það verður að koma til móts við námsmenn erlendis sem munu fá 9 mánaða lánsloforð sem þeir verða að fjármagna á ofurháum yfirdráttarlánum og lifa við gríðarlega kjaraskerðingu vegna stöðu krónunnar. Að loknu námi koma svo heim með þungar skuldir á bakinu og eiga margir þá eftir að kaupa sína fyrstu íbúð og eiga börn. Þetta er dæmi sem gengur ekki upp!

Framsóknarmenn með Birki Jón Jónsson í broddi fylkingar hafa lagt til endurskoðun á þessu fyrirkomulagi og að 1/3 hluti námslána breytist í styrk sé námi lokið á tilskildum tíma. Þetta hefur líka í för með sér að námsmenn skila sér fyrr út í atvinnulífiið og virkar sem hvati. http://www.althingi.is/altext/135/s/0019.html

Þetta frumvarp fékk því miður ekki afgreiðslu á síðasta þingi en hér er um gríðarlegt hagsmunamál námsmanna að ræða og mikilvægt að námsmenn þrýsti á að það komist í gegn. Það þarf ekki að nefna það að hér í Danmörku þá fá námsmenn svokallað SU sem er styrkur frá danska ríkinu allt árið og er um 4000 Dkr. (72000 ísl. kr.) á mánuði ef ég fer rétt með og geta ofan á það sótt um námslán! Það er því alveg ljóst að íslenskir og danskir námsmenn sitja langt í frá við sama borð.

Staða krónunnar tímabundin

Framsókn tekur af skarið

Í Fréttablaðinu í dag birtist grein eftir þau Birki Jón Jónsson, þingmann, Sæunni Stefánsdóttur, ritara flokksins og Pál Magnússon fyrrverandi varaþingmann um Evrópumálin.

http://eyjan.is/blog/2008/09/18/vilja-thjodaratkvaedagreidlsu-um-hvort-hefja-eigi-esb-adildarvidraedur/

Þau leggja til að þjóðin verði spurð að því strax næsta vor hvort hefja eigi aðildarviðræður um inngöngu í ESB. Ég tek undir sjónarmið þeirra og fagna því framtaki að fleyta umræðunni í nýjan farveg. Fyrir hinn almenna borgara (mig þar á meðal) þá hefur umræðan um ESB einkennst of mikið af því að fylgismenn hvorrar fylkingar um sig hafa keppst um að sannfæra fólk um það af hverju hinn kosturinn sé svona slæmur.

Ég er langt frá því að mynda mér skoðun og án staðgóðra, hlutlausra upplýsinga þá er ófært að taka svo afdrifaríka ákvörðun. Til þess að vita um hvað er að tefla þá verður að fá þær upplýsingar í aðildarviðræðum og loksins með það á borðinu þá er hægt að skoða málin vandlega á hvorn veginn sem er.

Framsókn tekur af skarið í þessum efnum og hefur unnið ötullega að því síðustu misseri og ár að kynna sér málin og það ber vott um þroska innan okkar raða að menn skuli einhendast í þetta þrátt fyrir ólíkar skoðanir á málinu á þessum tímapunkti. Það er fullkomlega eðlilegt þar sem margar breytur eru enn óþekktar.

Einver gæti gagnrýnt eins og gert er í pistli á Deiglunni í dag að það beri vott um kjarkleysi að spyrja þjóðina álits þar sem slíkt ætti aðeins að vera hluti af stefnuskrá flokkanna og fólk hafi kosið um það fyrir síðustu kosningar. Ég er þessu algjörlega ósammála. Í svona stóru og afdrifaríku máli þá tel ég að það eigi ALLTAF að spyrja þjóðina álits bæði um það að leggja af stað í þessa vegferð og svo hvaða ákvörðun verði tekin á grundvelli þeirra upplýsinga sem koma fram í dagsljósið.

Það er ekki nóg að fara þá leið sem Samfylking hefur farið að hafa slíkt á stefnuskrá sinni en koma því svo ekki inn í stjórnarsáttmála þegar hillir í stólana. Það er einnig undarlegt að segja málið ekki vera á dagskrá eins og VG og Sjálfstæðisflokkur gera þrátt fyrir kröftuga undiröldu efnahagslífs og almennings. Stundum þarf að breyta stefnunni í takt við þær aðstæður sem uppi eru en þá þarf það að vera í fullu samráði við þjóðina. Með svo stórt og vandasamt verkefni sem þarfnast úrlausnar þá er ekki seinna vænna en nú að hefjast handa enda langt ákvörðunarferli framundan sem gæti fært okkur á hvora leiðina sem er.

Það er þjóðarinnar að taka endanlega ákvörðun.

Við stöndum vörð um Íbúðalánasjóð!

Við framsóknarfólk höfum staðið þéttan vörð um Íbúðalánasjóð undanfarin misseri og munum áfram gera. Þjóðin er okkur greinilega sammála um mikilvægi hans.

Hlutverk hans hefur aldrei verið mikilvægara en einmitt nú þegar bankarnir hafa skellt í lás að mestu leyti í húsnæðislánum eftir að hafa ruðst inn á markaðinn á sínum tíma og sett allt í uppnám.

Íbúðalánasjóður er ekki síst mikilvægur fyrir fólk úti á landsbyggðinni því þar sitja allir við sama borð ólíkt bönkunum og því gríðarlegt mikilvægi hans til þess að standa vörð um jöfnuð fólks úti á landi á móti höfuðborgarsvæðinu.

Það er mjög þungt fyrir ungt fólk að koma undir sig þaki á núverandi tímum og þar hefur Íbúðalánasjóður miklu hlutverki að gegna að styðja við þann hóp og aðra í þjóðfélaginu sem hafa ekki stórar upphæðir á milli handanna til þess að leggja út í útborgun og hafa heldur ekki getu til þess að standa undir þungri greiðslubyrði.

Mann óar við hugmyndum sem komið hafa fram hjá Sjálfstæðismönnum um að koma Íbúðalánasjóði fyrir kattarnef í hendur frjálshyggjuaflanna. Ég treysti því að Samfylkingin með Jóhönnu Sigurðardóttur, félagsmálaráðherra og Björgvin G. Sigurðsson, viðskiptaráðherra standi fast í lappirnar í þessum efnum á móti samstarfsflokki sínum. Hins vegar er þetta ákaflega óheppilegt að ríkisstjórnarflokkarnir séu að senda svona ólík skilaboð varðandi grundvallaratriði eins og Birkir J. Jónsson þingmaður okkar bendir á í pistli sínum: http://www.birkir.blog.is/blog/birkir/entry/643411/

Ég sé Íbúðalánasjóð frekar eflast í framtíðinni en hitt og ekki síst á næstu misserum í kjölfar þeirra þrenginga sem nú steðja að. Ég sé hann taka þátt í ýmiss konar verkefnum eins og því verkefni að aðskilja húsnæðið og þjónustuna í málefnum fatlaðs fólks og aldraðs og koma að einhverju leyti að fjármögnun slíkra íbúða sem og ódýrs leiguhúsnæðis og íbúða þar sem fólk greiðir leigu en eignast jafnframt hlut í íbúðinni með tímanum.

92% vilja óbreyttan Íbúðalánasjóð

Hvað kostar typpi?

 

Ég hef mikið verið að velta fyrir mér kynbundnum launamun í kjölfarið á verkfalli ljósmæðra. Ég, eins og flestallir aðrir stend heilshugar með ljósmæðrum og baráttu þeirra og harma hversu langan tíma hefur tekið að semja við þær.

Segja má að ljósmæður séu eins og tákngerving fyrir kvennastéttir yfir höfuð. Ég veit ekki um einn einasta karl sem er ljósmóðir já eða ljósfaðir! Ljósmæður, hvað táknar orðið? Mæður sem taka á móti nýju ljósi í heiminn. Við þær er eitthvað notalegt og þær tengjast nýbökuðum mæðrum og börnum. Af hverju eru þær þá svona lágt launaðar fyrst þær gegna svona veigamiklu starfi sem því að tryggja öryggi nýburanna okkar og mæðra þeirra í fæðingu? Starf sem engan þarf að undra að getur verið vandasamt, streituvaldandi og fylgir gríðarleg ábyrgð.

Ég held að ræturnar liggi ansi djúpt. Áður fyrr sáu konur um ýmiss konar ólaunuð störf á heimilinu, um það að sinna öldruðum foreldrum, börnum og jafnvel taka á móti nýjum ef því var að skipta á meðan karlmaðurinn var úti að vinna. Hvort sem það var við það að heyja á bóndabænum, róa til sjós eða sinna annarri vinnu.

Í dag eru flest störf sem snúa að því hlutverki sem konur hafa gegnt í gegnum tíðina láglaunastörf. Að veita öldruðum, fötluðu fólki, börnum og öðrum þjónustu. Að taka á móti nýburum, að hjúkra sjúkum og að kenna. Þetta eru upp til hópa vanmetin láglaunastörf. Þau störf sem mestmegnis hefur verið sinnt af karlmönnum eins og viðskipti, að höndla með fjármagn á einn eða annan hátt, stjórnun, skipulagning, iðnaðarstörf, tæknistörf, lækningar og verkfræði eru mestmegnis hálaunastörf.

Auðvitað er málið ekki svona svart og hvítt og annar tíðarandi í dag, en það er sannleikskorn í þessu að mínu mati. Einhvern veginn er því háttað þannig í okkar þjóðfélagi að ábyrgð á fólki og velferð þess er mun lægra sett en ábyrgð á mannvirkjum, fjármagni eða öðru. Er það af því störfin eru ólík eða er það af því að stéttirnar skipa ólík kyn upp til hópa. Hversu mikils virði er þá typpið? Sennilega jafn mikils virði og launamunurinn sem er amk. 11% þegar búið er að stilla upp karli og konu sem gegna nákvæmlega sama starfi. Þar höfum við það: Typpið er metið á 11% launamun.

Hvernig á að breyta þessu?

Er vilji til þess að breyta þessu?

Eigum við að fara að meta störf kvenna hærra eða eigum við að fjölga karlmönnum í hefðbundnum kvennastörfum og öfugt? Sennilega er sítt lítið af hverju gott ef mögulegt er. Laun verða líka að vera gegnsæ, það verður að vera um ákveðið eftirlit og jafnlaunavottun að ræða.

Það er athugunarefni hvort eitthvað breytist raunverulega á meðan konur eru aðeins þriðjungur alþingismanna og skipa lægri sæti almennt í sveitarstjórnum auk þess að sitja meira og minna í "mýkri nefndunum". Á meðan fjármálaráðherra er karlmaður sem vill ekki setja af stað bylgju launahækkana í kvennastéttum þá breytist fátt. Einhver verður að taka af skarið og jafna út launakjör kynjanna með tilliti til ábyrgðar og menntunar. Mun betur má ef duga skal og það vekur furðu að samfylkingarfólk skuli ekki leggja harðar að sér hvað þetta varðar þar sem þau kynntu mjög ákveðna stefnu í þessum málum fyrir kosningar og slíkt var sett fram í stjórnarsáttmála.

Einu sinni setti ég fram launakröfur sem voru hærri en til var ætlast. Þá var sagt við mig að ef allar konur hugsuðu svona þá væri ekki þessi launamunur á kynjunum. Gott og vel. Hinsvegar var ekki komið til móts við kröfur mínar fyrr en ég sá ekki fram á annað en pakka saman og fara. Af hverju þurfum við konur að berja fram hverja krónu í launahækkun á meðan karlmenn virðast sjálfkrafa raðast hærra og fá betri tilboð?

Tímarnir eru breyttir. Í dag er þjóðfélagið smekkfullt af konum sem ætla sér alla leið! Konum sem eru vel menntaðar og munu ekki sætta sig við að vera annars flokks og á lægri launum. Einnig er fullt af frábærum nútíma karlmönnum sem hafa unun af því að elda, sjá um börnin og taka virkan þátt í heimilislífinu. Því hlýtur þetta að fara að jafnast út og tippið að lækka í verði.

Eða hvað?

Verkfalli aflýst

Haust...

Laufin fara að falla af trjánum og það er að koma haust.

Að mér læðist sá grunur að haustið og veturinn verði þyngri en oft áður. Það hefur verið þungt yfir efnahagsmálum landans um nokkurt skeið og nú fer sennilega að rigna úr skýjunum. Að minnsta kosti hjá sumum. Eins dauði er oft annars brauð. En í heildina þarf þjóðin að setja höfuðið undir sig og komast í gegnum það tímabil sem hafið er og koma standandi út úr því. Öll él birtir upp um síðir og þá er oft ákveðinn ferskleiki sem fylgir nýju vori.

Ég fylgdist með Silfri Egils í dag eins og svo oft áður. Þáttur sem er í miklu uppáhaldi hjá mér. Mér þykir þó Egill aðeins þurfa að vara sig á því að vera hlutlaus varðandi ákveðin mál eins og Evrópuumræðuna. Þar skín í gegn hvaða afstöðu hann hefur og manni virðast spurningarnar verða stundum full leiðandi og umræðan ekki þjóna þeim tilgangi að vera upplýsandi. Það er jú það sem landinn þarf á næstu árum. Ég tel leið okkar framsóknarmanna skynsamlega. Í okkar flokki eru skiptar skoðanir eins og í flestum hinna. Við þurfum að vera sammála að vera ósammála, standa fyrir upplýsandi umræðu á báða vegu og þjóðin á alltaf lokasvar. Það þarf að spyrja þjóðina hvort hefja eigi aðildarviðræður og hún þarf svo að taka ákvörðun þegar allar upplýsingar liggja á borðinu. Fyrir utan þetta ferli þarf ýmiss konar undirbúning. Því tel ég skynsamlegt eins og Guðni Ágústsson formaður flokksins kom inn á og fleiri að fara þessa leið en einbeita sér engu að síður að því sem dynur á okkur nú. Við þurfum að setja okkur ákveðin markmið sem þjóð en til þess að komast af stað þurfum við að ná tökum á efnahagsmálunum sjálf fyrst. Annars förum við of geyst, á röngum forsendum, með hálfgerða flóttatilfinningu og sært stolt.

Ríkisstjórninni hefur ekki tekist að eiga við óveðrið í efnahagsmálum þann tíma sem hún hefur setið. Hún hefur lagt á flótta í önnur mál, alþjóðamál en misst jarðtengingu við þjóðina á meðan. Það vissi ekki á gott þegar fjárlög voru lögð fram í fyrra með 20% aukningu á milli ára og spennandi verður að sjá hvaða fjárlög liggja fyrir núna. Ríkisstjórnin hefur verið gagnrýnd og í stað þess að taka henni á uppbyggilegan hátt og sem skilaboðum til að ná betri tengslum við þjóðina hefur hún kosið að fara í vörn.

Til þess að leiða þjóðina í gegnum þau áföll sem á okkur hafa dunið þarf sterk bein, skýra stefnu og festu og góð tengsl við fólkið í landinu. Það þarf að ná fram þjóðarsátt. Það þarf að fá alla til þess að vinna saman því við byggjum á traustum grunni og í raun hefur þjóðin sem slík ágætt af að hægja á sér, við höfum farið ansi hratt á undanförnum misserum. Og það þarf að huga að þeim sem virkilega finna fyrir kreppu. Þá á ég við þá sem búa við verstu kjörin. Skóinn kreppir því miður verst að þar sem síst skyldi.

Við þurfum að ná jafnvægi í þjóðarsálinni frá þeirri ríkjandi sjálfstæðisstefnu um það að ríkir eigi að verða ríkari og hver sjái um sig í það flatlendi þar sem enginn má skara fram úr sem of öfgakennd vinstristefna boðar. Ég tel okkur framsóknarmenn hafa þetta jafnvægi og sjálf aðhyllist ég það. Þar sem mikið er lagt upp úr háu atvinnustigi sem stendur undir öflugu heilbrigðis-, mennta- og velferðarkerfi fyrir alla.

Ég vona svo innilega að haustið verði mildara en spáin segir og við komum sem best undan vetri.

Ekki rétt að tala um kreppu

Héraðshátíð framsóknarmanna í Skagafirði

Um síðustu helgi fór ég á héraðshátíð framsóknarmanna í Skagafirði. Þetta er hátið sem löng hefð er fyrir og var verið að endurvekja hana á ný eftir nokkurt hlé. Það var upplagt tækifæri fyrir borgardömuna, búsetta í Danaveldi með sveitablóðið í æðum að upplifa ekta framsóknarstemmingu að Skagfirskum sið.

Ekki var ég svikin af ferðinni í Skagafjörðinn og var mikil stemming á mínum flokksfélögum eins og von og vísa er þegar framsóknarfólk kemur saman. Það var þétt setinn bekkurinn í skemmtiatriðunum og fullt hús sem hlustaði á Álftagerðisbræður taka lagið þannig að undir tók í norðlensku fjöllunum og náttúrunni á Króknum. Það gerist vart skagfirskara en þetta! Þeir eru þvílíkir listamenn að það er unun að hlusta á þá, þetta er svona tónlist sem kallar fram ýmsar hugsanir, tilfinningar og maður svífur með söngnum um óravíddir hugarheimsins. Það er gæðastimpill á tónlist að mínu mati þegar maður gleymir sér algjörlega í henni. 

Þegar líða tók á kvöldið tók Geirmundur Valtýsson yfir sviðið og ekki var það nú síðra. Allir hópuðust út á dansgólfið, kornungir sem fjörgamlir framsóknarmenn og tjúttuðu við hvert lagið á fætur öðru. Það var ekki möguleiki að gefa dansskónum stundarhvíld þetta kvöldið og svitinn rann af dansglöðu fólkinu langt inn í nóttina. Guðni tók vel valin spor ásamt frú sinni í með okkur SUF-urum sem vorum nokkuð nálægt því að fara að dansa uppi á borðum...

Skagfirðingar eiga heiður skilinn fyrir að endurvekja góða hátíð og er þessi viðburður lýsandi fyrir þann kraft og endurvakningu sem ríkir í röðum okkar þessa dagana. Ég er alltaf að kynnast nýju og nýju frábæru framsóknarfólki og sá brunnur er ótæmandi því ætíð bætist gott fólk í hópinn og maður kynnist líka sífellt nýju fólki. Algjör veisla fyrir svona mannblendna konu eins og mig!

Þessa fallegu mynd sem prýðir færsluna tók ég á leið minni inn í Fljót sem er meðal fegurstu ökuleiða á landinu að mínu mati.

Ég styð ljósmæður

 

Ég lýsi yfir stuðningi mínum við ljósmæður í kjarabaráttu þeirra.

Ljósmæður eiga skilin laun sem eru í fullu samræmi við menntun þeirra og starfsábyrgð. Það er mikil ábyrgð að vinna með fólki í hverju sem þjónustan felst. Hvort sem það er að taka á móti okkar nýjustu þjóðfélagsþegnum og styðja mæður þeirra við það krefjandi verkefni, að hugsa um litlu börnin okkar á leikskólanum, að kenna þeim, að aðstoða þau sem þurfa stuðning vegna skerðingar, og svona heldur þessi þjónusta á mannlega sviðinu áfram þar til þessir sömu einstaklingar þurfa aftur stuðning þegar líkaminn er farinn að gefa sig í öldrunarþjónustu.

þessar stéttir verður að efla. Þessar stéttir eru í langflestum tilfellum setnar konum í meirihluta og þarna kristallast því að mínu mati tvennt: Í fyrsta lagi kynbundinn launamunur og í öðru lagi það hversu lágt störf sem snúa að þjónustu við fólk eru metin. Maður fær miklu hærri laun fyrir það að bera ábyrgð á fjármagni en fólki. Það má ekki gleyma þeim arði sem erfitt er að mæla sem skilar sér í þjóðinni okkar þegar vel er hugsað um hana. Sá arður skilar heilbrigðari einstaklingum sem þurfa minna að nota heilbrigðiskerfið í framtíðinni, eru minna frá vinnu vegna veikinda og hamingjusamari þjóð og svona má lengi halda áfram...

Ég vona að ég verði svo heppin að njóta stuðnings ljósmæðra í framtíðinni í störfum þeirra og heyri það vel á vinkonum mínum sem eru að eiga börn allt í kringum mig á mikilvægi ljósmæðra og að við eigum nóg af ánægðum ljósmæðrum í framtíðinni.

Ég man eftir fundi sem ég sat fyrir síðustu kosningar ásamt fulltrúum annarra flokka með Þroskaþjálfafélagi Íslands (ÞÍ). Þar fór Ólafur Ágúst, varaformaður Samfylkingarinnar, mikinn fyrir hönd þess ágæta flokks og það sem er mér minnistæðast er að í þeim orðum sem hann gagnrýndi þáverandi Ríkisstjórn sem mest þá sagði hann: "Gefið okkur tækifæri". Við munum sýna það að við metum þessar stéttir hærra og hækka laun. Hvar er Ólafur Ágúst núna???

Börn eru guðsgjöf sem við fáum vonandi sem flest að njóta og til þess að allt gangi sem best þá þurfum við vel menntaðar ljósmæður til þess að hjálpa okkur að taka á móti þessari dýrmætustu gjöf lífsins.

Styðja ljósmæður